موزیک درمانی

موسیقی پاسخی را ارائه می دهد و تحریک می کند ، جهانی است که در رشد تکاملی ما دخیل است و منجر به تغییرات چشمگیر در احساسات و حرکت می شود. انجمن های آناتومیکی که در بالا به آن اشاره شد ، نشان می دهند که موسیقی باید به عنوان یکی از راه های تحریک مغز مورد بررسی قرار گیرد. موسیقی تکنیکی غیر تهاجمی را ارائه می دهد ، که تا به امروز مورد توجه بسیاری قرار گرفته است اما اکتشاف تجربی کمی. ارزش درمانی موسیقی را می توان تا حدودی با نقش فرهنگی آن در تسهیل یادگیری اجتماعی و بهزیستی عاطفی توضیح داد. با این حال ، تعدادی از مطالعات نشان داده اند که ضربان ریتمیک عملکرد حرکتی می تواند به طور فعال بازیابی حرکات را در بیماران سکته مغزی ، بیماری پارکینسون ، فلج مغزی و آسیب دیدگی مغزی تسهیل کند (Thaut، 2005). مطالعات مربوط به مبتلایان به اختلالات حافظه ، مانند بیماری آایمر ، نشان می دهد که اثرات حافظه عصبی که از طریق موسیقی ساخته شده اند ، عمیقاً مغذی و در برابر تأثیرات عصبی تحریک پذیر هستند. یافته های آزمایشات تصادفی فردی نشان می دهد که موسیقی درمانی توسط افراد مبتلا به افسردگی پذیرفته می شود و با پیشرفت در اختلالات خلقی همراه است (ماراتوس و همکاران ، 2008). علاوه بر این ، کاربردهای بالقوه موسیقی درمانی در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی روانی ، از جمله اختلالات طیف اوتیسم ، هر چند بصری ، به استفاده از روان درمانی منجر شده است که مستقیم برانگیخته احساسات شود.

شواهد نشان می دهد که موسیقی می تواند فرکانس تشنج را کاهش داده ، صرع را متوقف کند و باعث کاهش تعداد سنبله الکتروانسفالوگرافی در کودکان مبتلا به صرع در حالت های بیدار و خواب شود. ما می دانیم که بسیاری از مبتلایان به صرع دارای ناهنجاری های الکتروانسفالوگرافی هستند و در برخی افراد این موسیقی می تواند با موسیقی "عادی" شود. علاوه بر نیاز به آزمایشات مداخلات موسیقی در صرع ، باید این نکته را نیز در نظر بگیریم که آیا نتایج فرورفتگی الکتروانسفالوگرام ، که مستقیماً دوره زمان ریتم های مغزی را منعکس می کند ، ممکن است مورد استفاده قرار گیرد تا ریتم های نرمال مغز در افراد مبتلا به تشنج انجام شود. اختلالات تغییر الکترونسفالوگرام از طریق بیو فیدبک اجزای مختلف الکترونسفالوگرافی متخلخل یا تعدیل ورودی موسیقی به محرکی که بر وضعیت عاطفی بیمار تأثیر بگذارد و از این رو فعالیت مغزی و لیمبیک و ریتم مغزی از جمله امکانات درمانی است که در حال حاضر مورد بررسی قرار می گیرد (Bodner و همکاران ، 2012).